Week 46
Symphonie Orkest Haerlem overtreft zichzelf
door Ynske Gunning
Met een ambitieus programma lokt het Symphonie Orkest Haerlem publiek naar de Philharmonie. Ondanks het gure weer zit de grote zaal goed vol. Geen wonder, er staat de luisteraars een traktatie te wachten. Onder leiding van Nick Devons opent het SOH, aangevuld met harp, tuba en slagwerk, met Tjaikovski's Fantasie-Ouverture Romeo en Julia. Een geliefd werk en Devons maakt met zijn orkest duidelijk waarom: dit muziekstuk is rijk aan kleuren en hartstochten en die zijn goed te horen. De dynamische tegenstellingen worden mooi uitgelicht. We horen fraaie houtblazers boven strakke pizzicati, sonoor koper, een prachtige althobo. Het subtiele spinrag in de violen klinkt in het begin wat rafelig en niet alle akkoorden zijn spatzuiver. Maar is dat erg? Welnee. Wat telt is het verhaal dat wordt verteld, in opperste concentratie en met groot speelplezier.
Wat volgt is een knappe vertolking van Richard Strauss' Vier letzte Lieder. Geen makkelijk werk, maar sopraan Irene Verburg zingt het met superieure expressie. Wat een stem! Ze komt makkelijk boven het orkest uit, dat toch behoorlijk veel klank maakt. De begeleiding is nauwkeurig, maar het orkest had wat zachter gekund. Dan waren de teksten van Hermann Hesse en Joseph van Eichendorff beter te verstaan geweest. Aan Verburgs dictie ligt het niet. Knap zoals ze ook in de laagte volume houdt. In het tweede Lied (September) klinkt een prachtige hoornsolo, in het derde Lied een mooie vioolsolo. Jammer dat het slotakkoord niet op de rails blijft, maar over het algemeen komt dit prachtige muziekstuk waarin muzikaal enorm veel gebeurt goed uit de verf.
En dan tot slot Beethovens heerlijke Pastorale, zijn zesde symfonie. Ik denk dat hij blij was geweest met deze begeesterde uitvoering. Hier horen we Nick Devons' talent om ook met amateurspelers altijd echt muziek te maken, een verhaal te vertellen. Beethovens ritmische en melodische grapjes worden gaaf gespeeld, alle stemmen zijn goed te horen terwijl ze toch mooi samensmelten tot een helder en warm geheel. Als altijd houdt Devons de boel goed bij elkaar. Eerst klinkt het wat schools, bijna te zorgvuldig, maar al gauw komt er vaart in. Toch bewaart het orkest de rust. Ik hoor mooie solo's in de blazers (de klarinet, de hobo, de fagot), triomfantelijke hoorns in het tweede deel. Onrustbarend gerommel van de donder in de celli en bassen met knap gespeelde snelle motiefjes en een perfect getimede donderklap van de pauk. Beethoven vertelt in zijn Pastorale een verhaal en Nick Devons en het SOH brengen dat verhaal overtuigend en welluidend. Echt heel knap gedaan.
Symphonie Orkest Haerlem o.l.v. Nick Devons, m.m.v. Irene Verburg, sopraan. Muziek van Tsjaikovski, Richard Strauss en Beethoven. Gehoord op 20/11 in de Philharmonie in Haarlem.