Week 19
Lorenzo Viotti schudt de kussens op
“Een beetje stijf” vindt dirigent Lorenzo Viotti de klassieke muziekwereld. De nieuwe chef van het Nederlands Philharmonisch Orkest mag de boel graag een beetje opschudden.
En dus slechtte hij vrijdagavond in de Philharmonie de genre-grenzen, doorbrak hij klassieke conventies en sloeg hij bruggen tussen podium en publiek.
In een geweldig programma met Amerikaanse of in de VS geschreven muziek liepen jazz en klassiek naadloos in elkaar over. Het NedPho bleek niet alleen een strak spelend modern symfonieorkest maar ook een sensueel swingensemble en een formidabele jazzband. (De orkestleden ondergingen zelfs letterlijk een metamorfose: na de pauze verdwenen de rokjassen en maakte de zwarte concertkleding plaats voor glitter en glamour.)
Wat een energie spreekt er uit Adams voortdenderende ‘Short Ride in a Fast Machine’.
En hoe scherp tekenen zich in Stravinsky’s ‘Symfonie in drie delen’ de contrasten af tussen orkestrale oerkracht en kamermuzikale helderheid, elegantie en weerbarstigheid, onontkoombare ritmische drive en dansante vrijheid.
Onweerstaanbaar klonk de ‘Fantasy ouverture’ die arrangeur Angela Morley maakte van muziek van Gershwin. Heerlijk zoals de strijkers er losjes lijken te zweven, het koper gretig toebijt en de hobo er prachtig zingt. Een bezoeker kon een “Wauw!” niet onderdrukken na weer zo een zinderende passage.
In Bernsteins ‘Prelude, Fugue and Riffs’ - Viotti koos niet de orkestversie maar het origineel voor jazz ensemble – wist de dirigent wonderklarinettist Andreas Ottensamer aan zijn zijde. De solo-klarinettist van de Berliner Philharmoniker toonde zich behalve een klassieke ster ook een begenadigd jazzmusicus. Losjes spelend met een benijdenswaardige fluwelen toon spon hij zijn klankdraden.
In het ‘Concerto for clarinet’ van de legendarische jazzklarinettist Artie Shaw gingen alle remmen los. Viotti nam er - met pandjesjas en al - achter het drumstel plaats, het publiek werd aangespoord een deuntje mee te zingen met de orkestleden en Ottensamer steeg er letterlijk en figuurlijk tot grote hoogte.
Een ware traktatie zo een eigenwijs energiek programma met zoveel flair gebracht.